ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ເຮົາຍັງຮູ້ສຶກໄດ້ຢູ່ ຊຶ່ງທັມສອງຢ່າງຄື: ຄວາມບໍ່ຮູ້ຈັກອີ່ມຈັກພໍ ໃນກຸສົນທັມທັງຫຼາຍ, ຄວາມເປັນຜູ້ບໍ່ຖອຍກັບ ໃນການຕັ້ງຄວາມພຽນ. ເຮົາຍ່ອມຕັ້ງໄວ້ຊຶ່ງຄວາມພຽນ ອັນບໍ່ຖອຍກັບວ່າ: ໜັງ ເອັນ ກະດູກຈັກເຫຼືອຢູ່ ຊີ້ນ ແລະເລືອດໃນສະຣີຣະ ຈະເຫືອດແຫ້ງໄປກໍຕາມທ້ອນ ປະໂຫຍດໃດອັນບຸກຄົນຈະຍ່ອມບັນລຸດ້ວຍກຳລັງ ດ້ວຍຄວາມພຽນ ດ້ວຍຄວາມບາກບັ່ນຂອງບຸຣຸດ ຫາກຍັງບໍ່ບັນລຸປະໂຫຍດ ນັ້ນແລ້ວ ຈັກຢຸດຄວາມພຽນເປັນທີ່ບໍ່ມີ ດັ່ງນີ້.  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ການຕຣັດສະຮູ້ເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາບັນລຸເຖິງແລ້ວ ດ້ວຍຄວາມບໍ່ປະມາດ ອະນຸດຕະຣະໂຍຄັກເຂມະທັມ ກໍເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາບັນລຸເຖິງແລ້ວ ດ້ວຍຄວາມບໍ່ປະມາດ  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງໄວ້ ຊຶ່ງຄວາມພຽນອັນບໍ່ຖອຍກັບວ່າ: ໜັງ ເອັນ ກະດູກຈັກເຫຼືອຢູ່ ຊີ້ນ ແລະເລືອດໃນສະຣີຣະ ຈະເຫືອດແຫ້ງໄປກໍຕາມທ້ອນ ປະໂຫຍດໃດອັນບຸກຄົນຈະຍ່ອມບັນລຸໄດ້ດ້ວຍກຳລັງ ດ້ວຍຄວາມພຽນ ດ້ວຍຄວາມບາກບັ່ນຂອງບຸຣຸດ ຫາກຍັງບໍ່ບັນລຸປະໂຍຊນ໌ ນັ້ນແລ້ວ ຈັກຢຸດຄວາມພຽນເປັນທີ່ບໍ່ມີ ດັ່ງນີ້ແລ້ວ.  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ພວກເຈົ້າກໍຈັກກະທຳໃຫ້ແຈ້ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ ຊຶ່ງທີ່ສຸດແຫ່ງພຣົມະຈັນ ອັນບໍ່ມີອັນໃດອື່ນຍິ່ງກວ່າ ອັນເປັນປະໂຫຍດທີ່ຕ້ອງການຂອງກຸນລະບຸດ ຜູ້ອອກບວດຈາກເຮືອນ ເປັນຜູ້ບໍ່ມີ

ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ເຮົາກ່າວການຕອບແທນ ບໍ່ໄດ້ງ່າຍແກ່ທ່ານທັງສອງ ທ່ານທັງສອງຄືໃຜໜໍ? ຄື: 1. ມານດາ 2. ບິດາ   ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ບຸຕຍ່ອມປະຄັບປະຄອງ ມານດາດ້ວຍບ່າເບື້ອງໜຶ່ງ ປະຄັບປະຄອງບິດາດ້ວຍບ່າເບື້ອງໜື່ງ ເຂົາມີອາຍຸ ມີຊີວິຕຢູ່ຕະຫຼອດຮ້ອຍປີ ແລະເຂົາຍ່ອມປະຕິບັຕຕໍ່ທ່ານທັງສອງນັ້ນດ້ວຍການຮົມຢາ ບີບນວດ ການອາບນ້ຳ ແລະການຖູ ແລະທ່ານທັງສອງນັ້ນ ຍ່ອມຖ່າຍອຸດຈາຣະ ປັດສາວະເທິງບ່າທັງສອງຂອງເຂົານັ້ນເອງ.  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ! ການກະທຳຢ່າງນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນຊື່ວ່າອັນບຸຕກະທຳແລ້ວ ຫຼືຕອບແທນແລ້ວແກ່ມານດາບິດາເລີຍ.  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ອັນໜຶ່ງ ບຸດຍ່ອມສະຖາປະນາມານດາບິດາໃນຣາຊະສົມບັດ ອັນເປັນອິສະຣາທິປັດ ໃນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ ອັນມີຣັດຕະນະ 7 ປະການມາກຫຼາຍນີ້ ການກະທຳຢ່າງນັ້ນ ຍັງບໍ່ຊື່ວ່າອັນບຸດກະທຳແລ້ວ ຫຼືຕອບແທນແລ້ວເເກ່ມານດາບິດາເລີຍ. ຂໍ້ນັ້ນເພາະເຫຕໃດ ?  ເພາະມານດາບິດາ ມີອຸປະກາຣະຫຼາຍ ບຳລຸງລ້ຽງ ສະເເດງໂລກນີ້ແກ່ບຸດທັງຫຼາຍ ສ່ວນບຸດຄົນໃດ 1. ອະນຸເຄາະມານດາບິດາ ຜູ້ບໍ່ມີສັທທາ ໃຫ້ສະມາທານຕັ້ງໜັ້ນໃນ ສັດທາສັມປະທາ (ຄວາມເຖິງພ້ອມດ້ວຍສັດທາ) 2. ອະນຸເຄາະມານດາບິດາ ຜູ້ທຸສີລ ໃຫ້ສະມາທານຕັ້ງໜັ້ນໃນ ສີລະສັມປະທາ (ຄວາມເຖິງພ້ອມດ້ວຍສີນ). 3. ອະນຸເຄາະມານດາບິດາ ຜູ້ຂີ້ຖີ່ ໃຫ້ສະມາທານຕັ້ງໜັ້ນໃນ ຈາຄະສັມປະທາ (ຄວ

ທັມ 9 ຢ່າງທີ່ຄວນລະເປັນຢ່າງໃດ? ໄດ້ແກ່ທັມອັນມີມູລມາແຕ່ຕັນຫາ 9 ຢ່າງຄື: 1. ເພາະອາໄສຕັນຫາ ຈຶ່ງມີການສະແຫວງຫາ (ຕັນຫັງ ປະຕິຈຈະ ປະຣິເຍສະນາ), 2. ເພາະອາໄສການສະແຫວງຫາ ຈຶ່ງມີການໄດ້ (ປະຣິເຍສະນັງ ປະຕິຈຈະ ລາໂພ), 3. ເພາະອາໄສການໄດ້ ຈຶ່ງມີການປົງໃຈຮັກ (ລາພັງ ປະຕິຈຈະ ວິນິຈສະໂຍ) 4. ເພາະອາໄສການປົງໃຈຮັກ ຈຶ່ງມີຄວາມກຳນັດພໍໃຈ (ວິນິຈສະຍັງ ປະຕິຈຈະ ສັນທະຣາໂຄ) 5. ເພາະອາໄສຄວາມກຳນັດພໍໃຈ ຈຶ່ງມີຄວາມຫລົງໄຫລ (ສັນທະຣາຄັງ ປະຕິຈຈະ ອັຊໂຊສານັງ) 6. ເພາະອາໄສຄວາມຫລົງໄຫລ ຈຶ່ງເກີດຄວາມຫວງແຫນ (ອັຊໂຊສານັງ ປະຕິຈຈະ ປະຣິຄຄະໂຫ), 7. ເພາະອາໄສຄວາມຫວງແຫນ ຈຶ່ງມີມັດສະຣິຍະ (ປະຣິຄຄະຫັງ ປະຕິຈຈະ ມັຈສະຣິຍັງ) 8. ເພາະອາໄສມັດສະຣິຍະ ຈຶ່ງມີການຮັກສາ (ມັຈສະຣິຍັງ ປະຕິຈຈະ ອາຣັກໂຂ), 9. ເພາະອາໄສການຮັກສາ ອະກຸສົນລະທັມອັນເປັນປາບທັງຫລາຍຄື: ການຖືທ່ອນໄມ້ ຖືສັດຕຣາ ການຜິດຖຽງ ການແຍ່ງຊິງ ການວິວາດກັນ ການກ່າວຄຳຫຍາບວ່າ ມຶງໆ ແລະການເວົ້າຕົວະຍ່ອມເປັນໄປ ເພາະອາໄສການຮັກສາເປັນເຫດ. (ອາຣັກຂາທິກະຣະນັງ ປະຕິຈຈະ ທັນດາທານະສັຕຖາທານະກະລະຫະວິຄຄະຫະວິວາທະຕຸວັງຕຸວັງເປສຸນຍະມຸສາວາທາ ອະເນເກ ປາປະກາ ອະກຸສະລາ ທັມມາ ສັງວັຕຕັນຕິ). ທັມ 9 ຢ່າງເຫລົ່ານີ້ແລ ຄວນລະ. .........................................

ມານມາຂວາງພຣະພຸທທະເຈົ້າຕອນບັນທົມ ສະກະລິກສູດທີ່ 3      ສະໄໝໜຶ່ງພະຜູ້ມີພະພາກປະທັບຢູ່ທີ່ ມັດທະກຸດສິມິຄະທາຍະວັນ ເຂດກຸງລາຊະຄຶ ກໍໂດຍສະໄໝນັ້ນແລ ພະບາດຂອງພຣະຜູ້ພຣະພາກເຈົ້າ ຖືກສະເກັດຫີນເຈາະແລ້ວ ໄດ້ຍິນວ່າເວທະນາທັງຫຼາຍ ອັນຍິ່ງ ເປັນໄປໃນພະສະຣີລະ ເປັນທຸກຂ໌ ແຮງກ້າ ເຜັດຮ້ອນ ບໍ່ເປັນທີ່ຍິນດີ ບໍ່ເປັນທີ່ຊົງສະບາຍ ຍ່ອມເປັນໄປແດ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ ພະອົງມີສະຕິສຳປະຊັນຍະອົດກັ້ນເຊິ່ງເວທະນາເຫຼົ່ານັ້ນ ບໍ່ກະສັບກະສ່າຍ ລຳດັບນັ້ນພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຮັບສັ່ງ ໃຫ້ປູຜ້າສັງຄາຕິເປັນ 4 ຊັ້ນ ແລ້ວສຳເລັດ ສີຫະໄສຍາ ຕະແຄງຂວາ ພຣະບາດຊ້າຍເຫຼື່ອມພຣະບາດຂວາ ມີສະຕິສຳປະຊັນຍະ     ຄັ້ງນັ້ນແລມານຜູ້ມີບາບເຂົ້າໄປເຝົ້າພຣະອົງຮອດທີ່ປະທັບ ແລ້ວທູນຖາມພຣະຜູ້ມີພຣະພາກດ້ວຍຄາຖາວ່າ “ທ່ານນອນດ້ວຍຄວາມເຂລົາ ຫຼື ມົ່ວເມົາຄິດກາບກອນຢູ່ ປະໂຍດຂອງທ່ານບໍ່ມີຫລາຍ ທີ່ຢູ່ໃນທີ່ນັ່ງທີ່ນອນອັນສະຫງັດແຕ່ຜູ້ດຽວ ຕັ້ງໜ້ານອນຫລັບ ນີ້ແມ່ນຫຍັງ ? ທ່ານຫລັບລະຫວານິ ?   ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຈຶ່ງຕອບວ່າ ເຮົາບໍ່ໄດ້ນອນດ້ວຍຄວາມເຂລົາ ທັງບໍ່ໄດ້ມົ່ວເມົາຄິດກາບກອນຢູ່ ເຮົາບັນລຸປະໂຍດແລ້ວປາສະຈາກຄວາມໂສກ ຢູ່ໃນທີ່ນັ່ງທີ່ນອນອັນສະຫງັດແຕ່ຜູ້ດຽວ ນອນລຳພຶງດ້ວຍຄວາມເອັນດູ ໃນສັດຕະທັງປ່ວງ ລູກສອນເຂົາໄປໃນເອີກຂອງຊົນເຫຼົ່າໃດ ຍັງຫະໄທໃຫ້ລຸ່ມ

ພິກຂຸທັງຫລາຍ! ຖານະ 5 ປະການເຫຼົ່ານີ້ອັນ ສະມະນະ, ພຣາມ, ເທບ, ມານ, ພຣົມ, ຫຼື ໃຜໆໃນໂລກບໍ່ໄດ້ຕາມປາດຖະໜາມີຢູ່ 5 ປະການຢ່າງໃດແດ່?  5 ປະການຄື: ສະທະນະ, ພຣາມ, ເທບ, ມານ, ພົມ ຫຼື ໃຜໆໃນໂລກບໍ່ໄດ້ຕາມປາດຖະໜາວ່າ: 1. ສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່ເປັນທຳມະດາຢ່າແກ່ເລີຍ. 2. ສີ່ງທີ່ມີຄວາມເຈັບໄຂ້ທຳມາດາຢ່າເຈັບໄຂ້ເລີຍ. 3. ສີ່ງທີ່ມີຄວາມຕາຍເປັນທຳມະດາຢ່າຕາຍເລີຍ.  4. ສີ່ງທີ່ມີຄວາມສີ້ນໄປເປັນທຳມາດາຢ່າສີນໄປເລີຍ. 5. ສີ່ງທີ່ມີຄວາມວິນາດເປັນທຳມະດາຢ່າວິນາດເລີຍດັ່ງນີ້.  ພິກຂຸທັງຫລາຍ! ສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່ເປັນທຳມະດາຍ່ອມແກ່ສຳລັບປຸຕຸຊົນຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ສະດັບ, ເມື່ອສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່ເປັນທຳມະດາແກ່ແລ້ວເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາເຫັນໂດຍລະອຽດວ່າ, ບໍ່ແມ່ນສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່ເປັນທຳມະດາຈະແກ່ສຳລັບເຮົາຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນ. ໂດຍທີ່ແທ້ແລ້ວສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່ເປັນທຳມະດາຍ່ອມແກ່ສຳລັບສັດຕະທັງຫລາຍທັງປວງທີ່ມີການມາ, ການໄປ, ການຈຸຕິ(ເກີດ), ການອຸບັດ(ຕາຍ). ກໍເມື່ຶອສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່ເປັນທຳມະດາແກ່ແລ້ວ ເຮົາຈະມາມົວເສົ້າໂສກກະວົນກະຫວາຍ, ລ້ຳໄລລຳພັນ, ທຸກອົກລ້ຳໃຫ້, ເຖີງຄວາມຫຼົງໄຫລ, ແມ້ອາຫານກໍບໍ່ຍ່ອຍ, ກາຍກໍເສົ້າໝອງ,  ການງານກໍຢຸກສະງັກ, ພວກອາມິດກໍດີໃຈ, ມິດສະຫາຍກໍເສົ້າໃຈດັ່ງນີ້. ປຸຕຸຊົນນັ້ນເມື່ອສີ່ງທີ່ມີຄວາມແກ່

   ພິກຂຸທັງຫລາຍ! ບຸກຄົນຜູ້ປະກອບດ້ວຍທັມ 10 ປະການ ເປັນຜູ້ບໍ່ຄວນບູຊາ; ທັມ 10 ປະການເປັນຢ່າງໃດ? ຄື: ບຸກຄົນເປັນຜູ້ຂ້າສັດຕະ, ລັກຊັບ, ປະພຶດຜິດໃນກາມ, ເວົ້າຕົວະ, ເວົ້າສຽດສີ, ເວົ້າຄຳຫຍາບ, ເວົ້າຄຳທີ່ບໍ່ປະກອບດ້ວຍປະໂຫຍດ, ມີຄວາມຢາກໄດ້ຂອງຜູ້ອື່ນ, ມີຈິດພະຍາບາດ, ມີຄວາມເຫັນຜິດ.   ພິກຂຸທັງຫລາຍ ບຸກຄົນຜູ້ປະກອບດ້ວຍທັມ 10 ປະການນີ້ແລ ເປັນຜູ້ບໍ່ຄວນບູຊາ.  ພິກຂຸທັງຫລາຍ! ບຸກຄົນຜູ້ປະກອບດ້ວຍທັມ 10 ປະການ ເປັນຜູ້ຄວນບູຊາ;   ທັມ 10 ປະການເປັນຢ່າງໃດ? ຄື:  1. ບຸກຄົນເປັນຜູ້ງົດເວັ້ນຈາກການຂ້າສັດຕະ,   2. ງົດເວັ້ນຈາກການລັກຊັບ,   3. ງົດເວັ້ນຈາກການປະພຶດຜິດໃນກາມ,  4. ງົດເວັ້ນຈາກການເວົ້າຕົວະ,   5. ງົດເວັ້ນຈາກການເວົ້າສຽດສີ,   6. ງົດເວັ້ນຈາກການເວົ້າຄຳຫຍາບ,   7. ງົດເວັ້ນຈາກການເວົ້າຄຳທີ່ບໍ່ປະກອບດ້ວຍປະໂຫຍດ,   8. ບໍ່ມີຄວາມຢາກໄດ້ຂອງຜູ້ອື່ນ,   9. ບໍ່ມີຈິດພະຍາບາດ,   10. ມີຄວາມເຫັນຊອບ.  ພິກຂຸທັງຫລາຍ ບຸກຄົນຜູ້ປະກອບດ້ວຍທັມ 10 ປະການນີ້ແລ ເປັນຜູ້ຄວນບູຊາ. ......................................... ອັງຄຸຕຕະຣະນິກາຍ ທະສະກະ-ເອກາທະສະກະນິບາຕ ໒໔/໒໕໗/໑໘໘

ຜູ້ມີປັນຍາທັງຫລາຍ ບໍ່ກ່າວເຄື່ອງຈອງຈຳທີ່ເຮັດດ້ວຍເຫລັກ ເຮັດດ້ວຍໄມ້ ແລະເຮັດດ້ວຍຫຍ້າ ວ່າເປັນເຄື່ອງຈອງຈຳທີ່ໝັ້ນຄົງ. ຜູ້ມີປັນຍາທັງຫລາຍ ຍ່ອມກ່າວຄວາມຮັກໃຄ່ພໍໃຈໃນຕຸ້ມຫູ ແກ້ວມະນີ ແລະຄວາມຫ່ວງອາໄລໃນບຸດ ແລະພັນລະຍານັ້ນແຫລະວ່າ ເປັນເຄື່ອງຈອງຈຳທີ່ໝັ້ນຄົງ ຜັກດັນໃຫ້ສັດຕະລົງຕ່ຳ ເຊິ່ງເປັນເຄື່ອງຈອງຈຳທີ່ຜູກໄວ້ຢ່ອນໆ (ຫລົມໆ) ແຕ່ແກ້ໄດ້ຍາກ.  ຜູ້ມີປັນຍາທັງຫລາຍ ຕັດເຄື່ອງຈອງຈຳເຊັ່ນນັ້ນ ອອກບວດ ເປັນຜູ້ບໍ່ມີຄວາມຫ່ວງອາໄລ ລະກາມມະສຸກເສຍແລ້ວ. ............................................................ ພຸທທະວະຈະນະ ອນາຄາມີ ໜ້າທີ ໑໑໔