ເທວະດາທູນຖາມວ່າ:  ຊົນພວກໃດມີບຸນ ຈະເລີນໃນການທຸກເມື່ອ ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ  ຊົນພວກໃດຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ ສົມບູນດ້ວຍສີນ ເປັນຜູ້ໄປສະຫວັນ  ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກກວ່າຕອບວ່າ: ຊົນພວກໃດສ້າງອາຣາມ ປູກຕົ້ນໄມ້ ສ້າງຂົວ ແລະ ຊົນເຫຼົ່າໃດໃຫ້ໂຮງນໍ້າເປັນທານ (ບໍນໍ້າ) ທັງເຮືອນທີ່ພັກອາໄສ ຊົນເຫຼົ່ານັ້ນຍ່ອມມີບຸນ ຈະເລີນໃນການທຸກເມື່ອ ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ ຊົນເຫຼົ່ານັ້ນຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ ສົມບູນດ້ວຍສີນ ເປັນຜູ້ໄປສະຫວັນ. .......................................................... ພຣະໄຕຣປິດົກ 15/64/145-6

ດູຣາທ່ານຜູ້ຈະເລີນທັງຫຼາຍເອີຍ !  ເຮົາຖືກບຸຣຸດນີ້ຄົດໂກງ ລວງຫຼອກ ປີ້ນປ້າຍ ດ້ວຍຜ້າທີ່ເນື້ອບໍ່ດີ ຂີ້ຮ້າຍ ເປື່ອນຂີ້ຝຸ່ນຂີ້ໄງ່ ມາດົນນານແທ້ແລ້ວ ໂດຍຕົວະເຮົາວ່າ...  ດູຣາບຸຣຸດຜູ້ຈະເລີນ ! ນີ້ແລເປັນຜ້າເນື້ອດີ ເປັນຂອງງົດງາມປາສະຈາກມົນທິນ ເປັນຜ້າສະອາດສຳລັບທ່ານ ດັ່ງນີ້ ອຸປະມານີ້ເຊັ່ນໃດ  ດູຣາມາຄັນທິຍະ ! ອຸປະໄມກໍສັນນັ້ນ ເຮົາສະແດງທັມແກ່ທ່ານວ່າ ຢ່າງນີ້ເປັນຄວາມບໍ່ມີໂຣກ ຢ່າງນີ້ເປັນນິບພານ ດັ່ງນີ້.  ທ່ານຈະຮູ້ຈັກຄວາມບໍ່ມີໂຣຄຈະເຫັນນິບພານໄດ້ ກໍຕໍ່ເມື່ອທ່ານລະຄວາມເພີດເພິນ ແລະ ຄວາມກຳນັດ ໃນອຸປາທານຂັນທັງ 5 ເສຍໄດ້ ພ້ອມກັບການເກີດແຫ່ງທັມມະຈັກຂຸຂອງທ່ານນັ້ນ.  ອັນນຶ່ງ ຄວາມຮູ້ສຶກຈະເກີດຂື້ນແກ່ທ່ານວ່າ:  ດູຣາທ່ານຜູ້ມີອາຍຸທັງຫຼາຍເອີຍ ! ດົນນານແທ້ຫນໍ ທີ່ເຮົາ... ຖືກ ຈິດ ນີ້ຄົດໂກງ ລວງຫຼອກປິ້ນປ້າຍ ເຮົາເມື່ອຢືດຖື ກໍຢືດຖືເອົາແລ້ວ ເຊິ່ງຮູບ ເຊິ່ງເວທະນາ ເຊິ່ງສັນຍາ ເຊິ່ງສັງຂານ ເຊິ່ງວິນຍານ ນັ້ນແລ ເພາະຄວາມຢືດຖື (ອຸປາທານ) ຂອງເຮົານັ້ນເປັນປັດໃຈ ຈຶ່ງມິພົບ ເພາະມີພົບເປັນປັດໃຈ ຈຶ່ງມີຊາຕິ ເພາະມີຊາຕິເປັນປັດໃຈ ຊະຣາ ມະຣະນະ ໂສກະປະຣິເທວະທຸກຂະໂທມະນັດອຸປາຍາສະທັງຫຼາຍ ຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນຄົບຖ້ວນ ຄວາມເກີດຂຶ້ນພ້ອມແຫ່ງກອງທຸກຂ໌ທັງສິ້ນນີ້ ຍ່ອມມີ ດ້ວຍອາການຢ່າງນີ້ ດັ່ງນີ້.

ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ອີກປະການໜຶ່ງ ພິກຂຸພິຈາລະນາເຫັນດັ່ງນີ້ວ່າ:  ເມື່ອເຮົາຢູ່ຕາມສະບາຍ ອະກຸສົນລະທັມຍອມຈະເລີນຍິ່ງ ກຸສົນທັມຍ່ອມເຊື່ອມ ແຕ່ເມື່ອເຮົາດຳລົງຕົນຢູ່ໃນຄວາມບຳບາກ ອະກຸສົນລະທັມຍ່ອມເສື່ອມ ກຸສົນລະທັມຍ່ອມຈະເລີນຍິ່ງ  ຢ່າສັກຊ້າເລີຍ ເຮົາຈົ່ງດຳລົງຕົນຢູ່ໃນຄວາມລຳບາກເຖີດ ເຂົານັ້ນຈຶ່ງດຳລົງຕົນຢູ່ໃນຄວາມລຳບາກ ເມື່ອເຂົາດຳລົງຕົນຢູ່ໃນຄວາມລຳບາກຢູ່ ອະກຸສົນລະທັມຍ່ອມເສື່ອມ ກຸສົນລະທັມຍ່ອມຈະເລີນຍິ່ງ  ສະໄໝຕໍ່ມາ ເຂົາບໍ່ຕ້ອງດຳລົງຕົນຢູ່ໃນຄວາມລຳບາກອີກ ເພາະເຫດວ່າ ປະໂຫຍດທີ່ເຂົາຫວັງນັ້ນ ສຳເລັດແລ້ວ ຕາມທີ່ເຂົາປະສົງ.  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ຄວາມພະຍາຍາມມີຜົນ ຄວາມພຽນມີຜົນ ເປັນຢ່າງນີ້ແລ. ............................................................ ພຣະໄຕຣປິດົກ ເລັ້ມ 14 ຫນ້າ 13 ຂໍ້ 14

ພິກຂຸທັງຫຼາຍ! ໂລກສອງຢ່າງເຫຼົ່ານີ້ມີຢູ່ ສອງຢ່າງເປັນແບບໃດ ຄື:   ໂລກທາງກາຍ ແລະ ໂລກທາງໃຈ.   ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ຍ່ອມເຫັນກັນຢູ່ແລ້ວວ່າ ສັດຕະທັງຫຼາຍ ທີ່ຍືນຍັນເຖີງຄວາມບໍ່ມີໂລກທາງກາຍຕະຫຼອດ 1 ປີແນ່ 2 ປີແນ່ 3 ປີແນ່ 4 ປີແນ່ 5 ປີແນ່ 10 ປີແນ່ 20 ປີແນ່ 30 ປີແນ່ 40 ປີແນ່ 50 ປີແນ່ ແລະທີ່ຍືນຍັນເຖີງຄວາມບໍ່ມີໂລກທາງກາຍແມ່ນຍີ່ງກົ່ວ 100 ປີແນ່ ກໍຍັງພໍມີປາກົດ.  ພິກຂຸທັງຫຼາຍ! ແຕ່ໝູ່ສັດຕະ ທີ່ຈະກ້າຍືນຍັນເຖີງຄວາມບໍ່ມີໂລກທາງໃຈ ແມ່ນຊົ່ວເວລາພຽງຄາວດຽວ ເວັ້ນແຕ່ຜູ້ມີອາສະວະສິ້ນແລ້ວ ນັບວ່າຫາໄດ້ຍາກໃນໂລກ ................................................. -ບາລີ ຈຕຸກກ. ອັງ. ໒໑/໑໙໑/໑໕໗.

ເຂົາເພີດເພີນຍິ່ງ ໃນສິ່ງໃດສິ່ງນັ້ນກໍເປັນໄພ ເຂົາຢ້ານຕໍ່ສິ່ງໃດສິ່ງນັ້ນເປັນທຸກ. ............................... ອຸ. ຂຸ. ໒໔/໑໒໑/໘໔.

ອານົນທ໌ ! ເຮົາໄດ້ກ່າວເຕືອນໄວ້ກ່ອນແລ້ວບໍ່ແມ່ນບໍ ວ່າ “ຄວາມເປັນຕ່າງໆ ຄວາມພັດພາກ ຄວາມເປັນຢ່າງອື່ນ ຈາກຂອງຮັກ ຂອງຖືກໃຈ ຍ່ອມມີ;  ອານົນທ໌ ! ຂໍ້ນັ້ນຈັກໄດ້ມາແຕ່ໃສໜໍ : ສີ່ງໃດເກີດຂຶ້ນແລ້ວ ເປັນແລ້ວ ອັນປັດໃຈປຸ່ງແລ້ວ ມີຄວາມຊຸດໂຊມໄປເປັນທັມມະດາ, ສີ່ງນັ້ນຢ່າຊຸດໂຊມໄປເລີຍ ດັ່ງນີ້;   ຂໍ້ນັ້ນ ຍ່ອມເປັນຖານະທີ່ມີບໍ່ໄດ້”.  ອານນົນທ໌ ! ປຽບເໝືອນເມື່ອຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່ ມີແກ່ນເຫຼືອຢູ່ ສ່ວນໃດເກົ່າຄໍ້າກົ່ວສ່ວນອື່ນ ສ່ວນນັ້ນພຶ່ງຍ່ອຍຍັບໄປກ່ອນ,  ຂໍ້ນີ້ ສັນໃດ; ອານົນທ໌! ເມື່ອພິກຂຸສົງໝູ່ໃຫຍ່ມີທັມເປັນແກ່ນສານເຫຼືອຢູ່, ສາລີບຸດປະລິນິພານໄປແລ້ວ ສັນນັ້ນເໝືອນກັນ.  ອານົນທ໌! ຂໍ້ນັ້ນຈັກມາແຕ່ໃສໜໍ : ສິ່ງໃດເກີດຂຶ້ນແລ້ວ ເປັນແລ້ວ ອັນປັດໃຈປຸງແລ້ວ ມີຄວາມຊຳລຸດໄປເປັນທຳມະດາ ສິ່ງນັ້ນຢ່າຊຳລຸດໄປເລີຍ ດັ່ງນີ້;   ຂໍ້ນັ້ນ ຍ່ອມເປັນຖານະທີ່ມີບໍ່ໄດ້. ............................................. -ບາລີ ມະຫາວາລ. ສັງ. ໑໙/໒໑໖/໗໓໗.

ເບີ່ງກ່ອນ! ນາງວິສາຂາ  ຜູ້ໃດມີສິ່ງທີ່ຮັກ 100 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 100  ຜູ້ໃດມີສີ່ງທີ່ຮັກ 90 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 90 ຜູ້ໃດມີຮັກ 80 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 80  ຜູ້ໃດມີຮັກ 70 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 70  ຜູ້ໃດມີຮັກ 60 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 60 ຜູ້ໃດມີຮັກ 50 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 50 ຜູ້ໃດມີຮັກ 40 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 40 ຜູ້ໃດມີຮັກ 30 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 30 ຜູ້ໃດມີຮັກ 20 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 20  ຜູ້ໃດມີຮັກ 10 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 10  ຜູ້ໃດມີຮັກ 9 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 9 ຜູ້ໃດມີຮັກ 8 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 8  ຜູ້ໃດມີຮັກ 7 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 7  ຜູ້ໃດມີຮັກ 6 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 6 ຜູ້ໃດມີຮັກ 5 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 5  ຜູ້ໃດມີຮັກ 4 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 4  ຜູ້ໃດມີຮັກ 3 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 3 ຜູ້ໃດມີຮັກ 2 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 2  ຜູ້ໃດມີຮັກ 1 ຜູ້ນັ້ນກໍມີທຸກ 1    "ຜູ້ໃດບໍ່ມີສິ່ງທີ່ຮັກ ຜູ້ນັ້ນກໍບໍ່ມີທຸກ" ເຮົາກ່າວວ່າ ຜູ້ນັ້ນບໍ່ມີຄວາມໂສກ ປາສະຈາກກິເລດດຸດທຸລີ ບໍ່ມີອຸປາຍາສະ ຯ ລຳດັບນັ້ນແລ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງຮູ້ເນື້ອຄວາມນີ້ແລ້ວ ໄດ້ຊົງເປັ່ງອຸທານນີ້ໃນເວລານັ້ນວ່າ ຄວາມໂສກເເດ່ ຄວາມລໍ່າໄລເເດ່ ຄວາມທຸກເເດ່ ຫຼາຍຢ່າງຢ່າງນີ້ ມີຢູ່ໃນໂລກ ເພາະອາໃສສັດຕະ ຫຼື ສັງຂານອັນເປັນທີ່ຮັກເມື່ອມີສັດຕະ ຫຼື ສັງຂານອັນເປັນທີ່ຮັກ ຄວາມໂສກ ຄວາມລຳໄລ ແ